Al doilea turneu ATP al acestei săptămâni este 250 Series “Moselle Open”, dotat cu premii în valoare de 501.345 €, o contribuţie financiară totală de 561.345 € şi se dispută la Metz, pe hard, indoor.
Gazda turneului este Arènes de Metz, care are o capacitate de 5.300 de locuri.

Turneul este la cea de-a 21-a ediţie. La sfârşitul ştirii, finalele de până acum.

Surprinzătorul câştigător al ediţiei trecute, Peter Gojowczyk, este prezent şi anul acesta, nefiind cotat printre capii de serie, iar din echipa campioană la dublu a venit doar Edouard Roger-Vasselin, căci Julien Benneteau s-a retras după US Open.
Benneteau a mai jucat totuşi alături de Nicolas Mahut în semifinala Cupei Davis de la sfârşitul săptămânii trecute, fiind chemat literalmente de acasă de Yannick Noah – printr-un apel telefonic, cu 3 zile înaintea întâlnirii – în locul accidentatului Pierre-Hugues Herbert. De altfel, cei doi au adus punctul calificării în finală pentru echipa Franţei.
Aici, Roger-Vasselin va face echipă cu… Nico Mahut, ei fiind cotaţi capi de serie 1.

Pe tabloul de simplu, cu 28 de jucători, primii 4 capi de serie – Kei Nishikori (12), Stefanos Tsitsipas (15), Lucas Pouille (19), Richard Gasquet (25) – au BYE în primul tur.

Turneul va marca şi revenirea lui Jo-Wilfried Tsonga în circuit, care din cauza accidentării la genunchi, urmată de operaţie, nu a mai jucat din februarie, de la 250 Series Montpellier. Francezul – acum 71 ATP – va intra astăzi în turneu, urmând să-l întâlnească nu mai devreme de ora 19.00, tocmai pe deţinătorul titlului, Peter Gojowczyk (Germania, 45).
Tsonga este triplu campion aici: 2011, 2012, 2015 şi finalist în 2014.

În continuare, Radu Albot (107) îl va întâlni pe Pierre-Hugues-Herbert (68), devenit apt pentru turneul de la Metz.

Ieri s-au disputat doar două partide.
Într-una dintre ele, lucky loser-ul Yannick Maden (120) l-a surprins în confruntarea inter-germană pe Mischa Zverev (63): 7-5, 1-6, 6-4 în 2h9′. Maden a înlocuit un alt neamţ pe tablou – Philipp Kohlschreiber retrăgându-se din cauza oboselii (fatigue). Philipp nu mai jucase de la optimile US Open.

*

Tablourile turneelor WTA

*

2017 Germany Peter Gojowczyk France Benoît Paire 7–5, 6–2
2016 France Lucas Pouille Austria Dominic Thiem 7–6(7–5), 6–2
2015 France Jo-Wilfried Tsonga France Gilles Simon 7–6(7–5), 1–6, 6–2
2014 Belgium David Goffin Portugal João Sousa 6–4, 6–3
2013 France Gilles Simon France Jo-Wilfried Tsonga 6–4, 6–3
2012 France Jo-Wilfried Tsonga Italy Andreas Seppi 6–1, 6–2
2011 France Jo-Wilfried Tsonga Croatia Ivan Ljubičić 6–3, 6–7(4–7), 6–3
2010 France Gilles Simon Germany Mischa Zverev 6–3, 6–2
2009 France Gaël Monfils Germany Philipp Kohlschreiber 7–6(7–1), 3–6, 6–2
2008 Russia Dmitry Tursunov France Paul-Henri Mathieu 7–6(8–6), 1–6, 6–4
2007 Spain Tommy Robredo United Kingdom Andy Murray 0–6, 6–2, 6–3
2006 Serbia Novak Djokovic Austria Jürgen Melzer 4–6, 6–3, 6-2
2005 Croatia Ivan Ljubičić France Gaël Monfils 7–6(9–7), 6–0
2004 France Jérôme Haehnel France Richard Gasquet 7–6(11–9), 6–4
2003 France Arnaud Clément Chile Fernando González 6–3, 1–6, 6–3
1989–2002 Nu s-a disputat
1988 Sweden Jonas Svensson Netherlands Michiel Schapers 6–2, 6–4
1987 Nu s-a disputat
1986 France Thierry Tulasne Australia Broderick Dyke 6–4, 6–3
1985 Nu s-a disputat
1984 India Ramesh Krishnan Sweden Jan Gunnarsson 6–3, 6–3
1983 Nu s-a disputat
1982 United States Erick Iskersky United States Steve Denton 6–4, 6–3
1981 Nu s-a disputat
1980 United States Gene Mayer Italy Gianni Ocleppo 6–3, 6–3, 6–0

*

2017 France Julien Benneteau
France Édouard Roger-Vasselin
Netherlands Wesley Koolhof
New Zealand Artem Sitak
7–5, 6–3
2016 Chile Julio Peralta
Argentina Horacio Zeballos
Croatia Mate Pavić
New Zealand Michael Venus
6–3, 7–6(7–4)
2015 Poland Łukasz Kubot
France Édouard Roger-Vasselin
France Pierre-Hugues Herbert
France Nicolas Mahut
2–6, 6–3, [10–7]
2014 Poland Mariusz Fyrstenberg
Poland Marcin Matkowski
Croatia Marin Draganja
Finland Henri Kontinen
6–7(3–7), 6–3, [10–8]
2013 Sweden Johan Brunström
South Africa Raven Klaasen
France Nicolas Mahut
France Jo-Wilfried Tsonga
6–4, 7–6(7–5)
2012 France Nicolas Mahut
France Édouard Roger-Vasselin
Sweden Johan Brunström
Denmark Frederik Nielsen
7–6(7–3), 6–4
2011 United Kingdom Jamie Murray
Brazil André Sá
Czech Republic Lukáš Dlouhý
Brazil Marcelo Melo
6–4, 7–6(9–7)
2010 Jamaica Dustin Brown
Netherlands Rogier Wassen
Brazil Marcelo Melo
Brazil Bruno Soares
6–3, 6–3
2009 United Kingdom Colin Fleming
United Kingdom Ken Skupski
France Arnaud Clément
France Michaël Llodra
2–6, 6–4, [10–5]
2008 France Arnaud Clément
France Michaël Llodra
Poland Mariusz Fyrstenberg
Poland Marcin Matkowski
5–7, 6–3, [10–8]
2007 France Arnaud Clément
France Michaël Llodra
Poland Mariusz Fyrstenberg
Poland Marcin Matkowski
6–1, 6–4
2006 France Richard Gasquet
France Fabrice Santoro
Austria Julian Knowle
Austria Jürgen Melzer
3–6, 6–1, [11–9]
2005 France Michaël Llodra
France Fabrice Santoro
Argentina José Acasuso
Argentina Sebastián Prieto
6–2, 3–6, 6–4
2004 France Arnaud Clément
France Nicolas Mahut
Croatia Ivan Ljubičić
Italy Uros Vico
6–2, 7–6(10–8)
2003 France Julien Benneteau
France Nicolas Mahut
France Michaël Llodra
France Fabrice Santoro
7–6(7–2), 6–3
1989–2002 Nu s-a disputat
1988 Czech Republic Jaroslav Navrátil
Netherlands Tom Nijssen
United States Rill Baxter
Nigeria Nduka Odizor
6–2, 6–7, 7–6
1987 Nu s-a disputat
1986 Poland Wojtek Fibak
France Guy Forget
Paraguay Francisco González
Australia Michiel Schapers
2–6, 6–2, 6–4
1983–1985 Nu s-a disputat
1982 Australia David Carter
Australia Paul Kronk
United States Chris Delaney
Australia Kim Warwick
7–6, 7–5
1981 Nu s-a disputat
1980 United States Gene Mayer
Australia Colin Dibley
United States Matt Doyle
United States Dave Siegler
6–3, 7–6

Credit Info: wikipedia.org

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.